Μετά το πρώτο βήμα που έγινε ώστε να γνωριστούμε με τα παιδιά από τους Αρκιούς, συνεχίσαμε στο επόμενο. Προχωρήσαμε σε κάτι ευρύτερο, δηλαδή στην επικοινωνία μαζί τους χρησιμοποιώντας την εφαρμογή skype.
Τους κάναμε αρκετές ερωτήσεις και αυτοί ήταν διαθέσιμοι να μας λύσουν τις απορίες. Οι απαντήσεις τους μας εξέπληξαν. Όσες απευθύνονταν στις καθημερινές τους συνήθειες, μας έκαναν να καταλάβουμε πως ο δικός μας τρόπος ζωής είναι διαφορετικός από τον δικό τους. Μάθαμε ότι το νησάκι αυτό δέχεται τρόφιμα από τα γειτονικά νησιά μέσω πλοίου. Αυτό συμβαίνει κάθε 10 μέρες, πράγμα πολύ παράξενο για εμάς. Ξέρουμε, επίσης, πως οι Αρκιοί δεν διαθέτουν γυμνάσιο οπότε τα δύο αυτά παιδιά θα αναγκαστούν να σταματήσουν τις σπουδές τους. Μας δόθηκε η πληροφορία πως εκεί δεν υπάρχει γιατρός! Έτσι, η παραμικρή αρρώστια μπορεί να είναι επικίνδυνη για τη ζωή τους. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι υπάρχει εκκλησία χωρίς όμως παπά ενώ δεν υπάρχουν Αθλητικοί Σύλλογοι. Τέλος, μας εντυπωσίασε το ότι οι άνθρωποι εκεί, παρ? όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, συνεχίζουν να κατοικούν στο νησί με δική τους θέληση και χωρίς να θέλουν να εγκαταλείψουν τον τόπο τους.
Οι μαθητές της ΣΤ΄Τάξης